Isaak de interimmer?

(Genesis 26) Er staat niets nieuws in dit verhaal. Alles wat hier over Isaak verteld wordt, is al eerder verteld bij Abraham. Hongersnood; je toevlucht ergens anders zoeken; je vrouw voor je zuster uitgeven; geduvel over bronnen; verschijningen van de Heer. Dat hebben we allemaal al gehad. Moet dat dan: telkens iets nieuws? Elk verhaalMeer lezen over “Isaak de interimmer?”

De eerste is de op één na laatste

(Genesis 25 : 19 – 34) Toch jammer in onze vertaling (NBV 21): dit is de geschiedenis van Abrahams zoon Isaak. Het woord geschiedenis zet je op een bepaald spoor: feitjes van lang geleden, jaartallen die je uit je hoofd moest kennen. Heeft dat allemaal wel iets voor vandaag te betekenen? En als de kerkMeer lezen over “De eerste is de op één na laatste”

Pasen: papegaai, aap, mens

(Johannes 20) Mijn jongste zus Hetty is predikant in Zwitserland, het Franstalige gedeelte. Zij preekt dus op zondag in het Frans. Ik doe haar dat niet na (ik vind preken in het Nederlands al een heel avontuur). Maar goed: zij preekt in het Frans en de Belgische omroep besloot een jaar of wat geleden haarMeer lezen over “Pasen: papegaai, aap, mens”

Schijnen mij uw wegen duister? Zie, ik vraag U wél: waarom…

(Genesis 22) Enige tijd later stelde God Abraham op de proef. Ho even, Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap. Er staat iets anders. Vlak dat nou niet af, vijl het niet weg ter wille van de leesbaarheid (en de verkoopcijfers). Letterlijk staat er: en het geschiedde na deze gebeurtenissen dat de Godheid (ha-elohim, mét lidwoord) Abraham op de proefMeer lezen over “Schijnen mij uw wegen duister? Zie, ik vraag U wél: waarom…”

Mijn God, gewapend tot de tanden…

Abraham en Lot, Genesis 19 Twee mensen. Twee verhalen. Het ene gaat over Abraham en het andere gaat over Lot. Het ene verhaal (hoofdstuk 18) speelt overdag. Het andere (hoofdstuk 19) speelt in de nacht. Een verschil van dag en nacht. Toch horen die verhalen op de een of andere manier bij elkaar. Ze vertellenMeer lezen over “Mijn God, gewapend tot de tanden…”

WIE HET LAATST LACHT…

(Genesis 17) WIE HET LAATST LACHT… (Genesis 17) Negenennegentig jaar is Abram nu. De verteller glimlacht. Nog één jaar en Abram komt in de krant. Bij de seniorenberichten: als je honderd wordt, krijg je immers een telegram van de koning en bezoek van de burgemeester. Negenennegentig. Nog één jaar en Abram heeft twéé keer AbramMeer lezen over “WIE HET LAATST LACHT…”