De afdeling voor wetenschap en technologie van de CIA probeerde in 1967 met het project “akoestische kat” een kat te gebruiken voor afluisteroperaties. De kat werd daartoe elektronisch omgebouwd en voorzien van electroden in de hersenen en van microfoons. In de staart bouwde men een antenne in. Katten vallen immers niet op als zij overal in-, uit- en rondlopen.
Het eerste praktijkexperiment liep jammerlijk mis. De onderzoekers stuurden in de bestelbus de kat in de richting van twee mannen in een park waarin de CIA interesse had: wat spookten zij uit en waarover hadden zij het? Zodra de kat uit de bestelbus gelaten was, werd het arme dier overreden door een voorbijrazende taxi. In het eindrapport stelden de onderzoekers dat het technisch wel mogelijk was om een kat te veranderen en te trainen, maar dat de werkelijkheid ingewikkelder was dan het laboratorium. Het concept was wel goed, maar het zou bij een echte spionageactie in het buitenland niet werkbaar zijn.
Op 4 december 1975 bracht het Los Alamos Scientific Laboratory verslag uit over een project met helderziendheid. Een ziener werd gevraagd een geheime ondergrondse installatie in de Sovjet-Unie onder de loep te nemen. Het resultaat werd vergeleken met satellietfoto’s. De ziener nam negen objecten waar die in werkelijkheid niet aanwezig waren. Het experiment was daarom mislukt. Maar de CIA gaf niet zomaar op. De zaak werd opnieuw bekeken. Een adviescommissie van wetenschappers concludeerde echter dat voortzetting van het programma geen zin had.
Na de val van de Sovjet-Unie brachten Amerikaanse wetenschappers een bezoek aan de ondergrondse installatie. Het bleek te gaan om de ontwikkeling van een met kernenergie aangedreven raket voor het maken van ruimtevluchten.
Op 20 juli 1969 zette de astronaut Neil Armstrong als eerste mens zijn voet op de maan. Dat trok veel publieke aandacht. Maar er waren ook geheime aspecten aan het ruimtevaartprogramma. Reagan was niet de eerste die over militarisering van de ruimte begon. Officiële studies van de Amerikaanse luchtmacht stelden al eerder de noodzaak van een permanente bemande basis op de maan vast. Het doel was het bewaken van de ruimte en de aarde, waarneming en waarschuwing, en de mogelijkheid om vanaf de maan de Sovjet-Unie onder vuur te menen (Lunar Based Earth Bombardment System).
Een andere studie stelde voor om een kernwapen naar de maan over te brengen en dit goed waarneembaar vanaf de aarde tot ontploffing te brengen. De bedoeling was spierballenvertoon: na het succes van de Sovjet-Unie met de Spoetnik moest de VS nu haar superioriteit bewijzen.
Het is allemaal gelukkig niet doorgegaan. Beter voor mensen (en voor katten)…
Diederik denkt dwars 